"مهتاب و سرشکی بهم آمیخته بودیم "

مهتاب و سرشکی بهم آمیخته بودیم                        خوش رویهم آن شب من و مه ریخته بودیم

دور از لب شیرین تو چون شمع سیه روز                    خوش آتش و آبی بهم آمیخته بودیم

با گریه ی خونین من و خنده ی مهتاب                        آب رخی از شبنم و گل ریخته بودیم

از چشم تو سر مست و به بالای تو همدست              صد فتنه ز هر گوشه برانگیخته بودیم

زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش                      ما رشته ی مهر از همه بگسیخته بودیم

قطعه ای از منظومه حیدر بابا

حیدر بابا                                                                                                            دانلودمنظومه حیدربابا

حیدر بابا، دنیا یالان دنیا دی                             سلیماندان، نوحدان قالان دنیا دی

اوغول دوغان، درده سالان دنیا دی                هر کیمسیه هر نه وئریب، الیبدی

افلاطوندان بیر قوری آد قالیبدی                      حیدر بابا، یارــ یولداشلار دوندولر

بیرــ بیر منی چولده قویوب، چوندلر                چشمه لریم، چراغلاریم، سوندولر

یامان یئرده گون دوندی، آخشام اولدی           دنیا منه خرابه­ی شام اولدی !

حیدر بابا ،یولوم سنن کج اولدی                       عمروم کچدی، گلممه دیم گج اولدی

هئچ بیلمه دیم گوزللرون نج اولدی                   بیلمزدیم دنگه لروار، دونوم وار

                        ایتگین لیک وار، آیرلیق وار، ئولوم وار 

عشق استاد

 

شهریار عشق

تقدیم به ساحت آسمانی شعر و ادب ایران زمین و تقدیم به روح بلند شهریار

در این دنیای وانفسای حسرت زای بی فردا

                          خدایا عاشقان را غم مده شکرانه اش با من

بار غم عشقت

گر ز هجر تو کمر راست کنم بار دگر                     غیر بار غم عشقت نکشم بار دگر
پیرو قافله عشقم و در جذبه شوق                      نیست این قافله را قافله سالار دگر
دل دیوانه کشد در غمت ای سلسله مو               هر زمانم به سر کوچه و بازار دگر
یوسف دل به کلافی نخرد زال فلک                      می برم یوسف خود را به خریدار دگر
با که نالیم که هر لحظه فلک انگیزد                      پی آزار دل زار دل آزار دگر
به شب هجر تو در خلوت غوغایی دل                   نپذیرم به جز از یاد رخت یاد دگر
باش تا روی ترا سیر ببینم که اجل                       به قیامت دهدم وعده دیدار دگر

بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران

ازراست استادشهریار-شراگیم فرزندنیما-نیمایوشیج

"زادن من سفر و عشق تو باشد زادم"

زادن من سفر و عشق تو باشد زادم                       تو چه حسنی که منت عاشق مادرزادم
گردش چشم تو با من چه طلسمی انداخت             که در این دایره چرخ کبود افتادم
قصر غلمان و سراپرده حورانم بود                           آدم انداخت در این دخمه غم بنیادم
نقطه خال تو در میکده از من بستاند                       آنچه در مدرسه آموخته بود استادم
یک نگاه توام از نقد دو عالم بس بود                        یک نظر دیدم و تاوان دو عالم دادم
من اگر رشته پیمان تو بستم ز ازل                          پای پیمان تو هم تا به ابد استادم
شهریارا چه غمم هست که چون خواجه خویش         بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم

صبا میمیرد !

 استاد شهریار و عکس وسط استاد ابوالحسن خان صبا

این شعر رو استاد شهریار بعد از مرگ استاد ابوالحسن صبا که از اساتید بزرگ موسیقی اصیل ایران است سروده که من به شخصه خیلی این شعر رو دوست دارم.

مناجات

"کار گل زار شود گر تو به گلزار آئی"

کار گل زار شود گر تو به گلزار آئی                        نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آئی

ماه در ابر رود چون تو برآئی لب بام                         گل کم از خار شود چون تو به گلزار آئی

شانه زد زلف جوانان چمن باد بهار                      تا تو پیرانه سر ای دل به سر کار آئی

ای بت لشگری ای شاه من و ماه سپاه           سپر انداخته ام هرچه به پیکار آئی

روز روشن به خود از عشق تو کردم شب تار          به امیدی که توام شمع شب تار آئی

چشم دارم که تو با نرگس خواب آلوده                در دل شب به سراغ من بیدار آئی

مرده ها زنده کنی گر به صلیب سر زلف                  عیسی من به دم مسجد سردار آئی

عمری از جان بپرستم شب بیماری را                      گر تو یک شب به پرستاری بیمار آئی

ای که اندیشه ات از حال گرفتاران نیست                 باری اندیشه از آن کن که گرفتار آئی

با چنین دلکشی ای خاطره یار قدیم                    حیفم آید که تو در خاطر اغیار آئی

لاله از خاک جوانان بدرآمد که تو هم                   شهریارا به سر تربت شهیار آیی