"مهتاب و سرشکی بهم آمیخته بودیم "

مهتاب و سرشکی بهم آمیخته بودیم                        خوش رویهم آن شب من و مه ریخته بودیم

دور از لب شیرین تو چون شمع سیه روز                    خوش آتش و آبی بهم آمیخته بودیم

با گریه ی خونین من و خنده ی مهتاب                        آب رخی از شبنم و گل ریخته بودیم

از چشم تو سر مست و به بالای تو همدست              صد فتنه ز هر گوشه برانگیخته بودیم

زان پیش که در زلف تو بندیم دل خویش                      ما رشته ی مهر از همه بگسیخته بودیم