دل درویش نوازت

           ای چشم خمارین تو و افسانه نازت                 وی زلف کمندین من و شبهای درازت

               شبها منم و چشمک محزون ثریا                 با اشک غم و زمزمه راز و نیازت

           بازآمدی ای شمع که با جمع نسازی                بنشین و به پروانه بده سوز و گدازت

    گنجینه رازی است به هر مویت و زان موی               هر چنبره ماری است به گنجینه رازت 

       در خویش زنیم آتش و خلقی به سرآریم               باشد که ببینیم بدین شعبده بازت

      صد دشت و دمن صاف و تراز آمد و یک بار              ای جاده انصاف ندیدیم ترازت

شهری به تو یار است و غریب این همه محروم             ای شاه به نازم دل درویش نوازت