"تا کِی در انتظـــــــار گــــــــذاری به زاری ام"

تا کِی در انتظـــــــار گــــــــذاری به زاری ام
باز آی بعـــــد از اینهمه چشـــم انتظاری ام

دیشب به یاد زلـــــــف تو در پرده های ساز
جان ســـــوز بود شـــــرح سیه روزگـاری ام

بس شِکـــــوه کردم از دل ناسازگــــــار خود
دیشب که ســــــاز داشت سرسـازگاری ام

شمعــــم تمام گشت و چــــراغ ستاره مُـرد
چشمی نماند شاهــــد شـب زنده داری ام

گفتی هوای لاله عُــــذارانِ رِی خوش است
پنداشتـــی که بوالهـــــــــوسِ لاله زاری ام

طبعم شکارِ آهــــــــوی سر در کمند نیست
مانَد به شیر شیـــــــوه وحشی شکاری ام

سَنـــــدان به سرزنش نتـــــــوان کرد پایمال
سرکــــــــوبی ام زیاده کند پافشــــــاری ام

شرمـم کشد که بی تو نفس میکشم هنوز
تا زنده ام بس است همین شرمســاری ام

تا هست تاج عشــــق توام بر سـر ای غزال
شیرین بود به شهــــــرِ غـــزل شهریاری ام